Tridhjetë vjet më parë, në Srebrenicën e rrethuar, një baba boshnjak, Ramë Salkiq, thërriste të birin e tij, Nerminin, me zërin që i kishte mbetur. I lutej të dilte nga pylli dhe t’i dorëzohej forcave serbe, duke e bindur se nuk do t’i ndodhte asgjë e keqe.
Por 13 vjet më vonë, në vitin 2008, trupi i Nerminit u gjet në një varrezë masive, mes qindra trupave të tjerë të viktimave të masakrës së Srebrenicës.
Sot, në përvjetorin e 30-të të gjenocidit, ajo thirrje e dhimbshme e një babai të dëshpëruar është bërë pjesë e një skulpture të realizuar nga artisti Mensud Kečo.
Vepra artistike shfaq momentin tragjik kur shpresa e një babai për jetën e të birit përplaset me realitetin e errët të krimit.
Skulptura simbolizon dhembjen e thellë dhe naivitetin tragjik të një njeriu që, në përpjekje për ta shpëtuar djalin, e çoi drejt vdekjes. Kjo vepër ka prekur zemrat e shumëkujt dhe është një kujtesë e gjallë e krimeve të kryera.
Masakra e Srebrenicës, ku forcat serbe vranë mbi 8 mijë burra e djem boshnjakë, mbetet krimi më i rëndë në Evropë që nga Lufta e Dytë Botërore.
