Elisa Spiropali sapo na ka bërë me dije se ka lexuar romanin më të fundit të Lea Ypit, Indignity. Natyrisht, nuk na e tregoi shumë për përmbajtjen, por lavdërimet i hodhi me tepri. Gjithsesi, gjuha e saj qe më e kursyer se kur flet për Edi Ramën – sepse, në fund të ditës, Lea Ypi është thjesht fasada që Elises i duhet për të dukur intelektuale. Po ta gërvishtësh pak, duken qartazi kartëmonedhat e doganave që e ndihmuan të ndërrojë veshjen e jashtme, por jo mënyrën se si mendon e serviloset.
E megjithatë, ja çfarë shkruan Elisa Spiropali në një fjali të stërgjatë për Indignity:
“Romani kushtuar gjyshes së saj të mençur dhe të dashur, e përmes saj fatit tonë të përbashkët, është një sofër e madhe, rreth së cilës ulen shqiptarë që e duan leximin, atdhedashës, adhurues të letërsisë serioze, të etur për të ditur, mësuar e ëndërruar, që po gostiten me gjithçka që u mban gjallë shpirtin njerëzor, qytetar, intelektual dhe gjithçka tjetër që u nevojitet atyre që kërkojnë progres, mirëkuptim, dinjitet dhe begatim. Mbi romanin-sofër të Lea Ypit nuk është shtruar mish e pilaf, por ushqim shpirtëror shqiptar, bukë e kripë e zemër…”
(dhe vijon me të njëjtin ton himnizues që zakonisht ia rezervon vetëm Edi Ramës). A thua se mishi me pilaf është një pjatë e huaj dhe jo e dashur për shqiptarët.
Meqë së fundmi ca rryma të ftohta rrjedhin në marrëdhënien mes Edi Ramës dhe Lea Ypit, duket se Elisa ka marrë në dorë flamurin e oborrit intelektual të kryeministrit. Tashmë filozofes së majtë Ypi do t’i duhet të mjaftohet për promovimin e Indignity-s vetëm me servilët më besnikë të Ramës, kryesuar nga Elisa. Largqoftë ti shkojë mendja Ulsiut të shkruajë status dhe për librin e Leas.
Sepse ndërsa libri i parë u prit me duartrokitje dhe bekime kryeministrore, tani duket se shfaqja do të jetë me aktorë të reduktuar. Dhe Leas do t’i duhet të mjaftohet me një kor të vogël servilësh, të gatshëm ta përziejë letërsinë me himnet e pushtetit.
