Në zemër të një prej vendeve më të ndjeshme dhe me rëndësi historike të Shqipërisë, ish-Burgut të Spaçit, po zhvillohen aktualisht punime për xhirimin e një filmi artistik. Por, ndërhyrjet që po kryhen në këtë hapësirë, sipas denoncimit të aktivistit Arnen Sula, janë të pakontrolluara dhe po dëmtojnë rëndë paraqitjen autentike të këtij objekti historik. Këto ndërhyrje, thotë Sula, jo vetëm që fshijnë gjurmët e së kaluarës, por po shkatërrojnë edhe memorien kolektive që Spaçi ruan përmes dhimbjes dhe përpjekjeve të një brezi të tërë njerëzish.
Sula kërkon me urgjencë ndalimin e menjëhershëm të punimeve dhe thekson se çdo ndërhyrje në këtë hapësirë duhet të bëhet vetëm pas një studimi serioz historik dhe konservues, i cili duhet të mbështetet mbi bazën e rrëfimeve autentike të ish-të përndjekurve politikë dhe ish-punonjësve të sistemit të Spaçit. Vetëm përmes kësaj qasjeje, sipas tij, mund të sigurohet një restaurim i kujdesshëm dhe i besueshëm, që do të respektojë dhe ruajë realitetin historik dhe funksional të Spaçit, ashtu siç ka ekzistuar në të kaluarën.
Në një mesazh të fortë, Arnen Sula paralajmëron kundër përdorimit të vendit të kujtesës për qëllime që nuk lidhen me ruajtjen e historisë:
“Boll më me përdorimin e vendeve të kujtesës për ushqimin e egove artistike dhe për krijimin e imazheve estetike të sajuara! Spaçi nuk është asnjë skenë filmi ku mund të sajohet çdo imazh për efekt estetik; ai është një vend dëshmie, një vend dhimbjeje dhe një vend kujtese që kërkon respekt.”
Ai thekson se Spaçi nuk i përket askujt në mënyrë individuale, por është një pasuri kolektive, një memorial i gjallë i një periudhe të errët të historisë së vendit. Për këtë arsye, ai fton të gjithë institucionet, aktivistët, artistët dhe qytetarët e thjeshtë që të bashkëpunojnë në ruajtjen dhe vlerësimin e këtij vendi, duke shmangur çdo ndërhyrje arbitrare që mund të shkatërrojë këtë trashëgimi të çmuar.
Denoncimi i Arnen Sulës vjen në një moment kur diskutohet shpesh mbi mënyrën se si duhet trajtuar dhe kujtuar vende si Spaçi, që janë dëshmitarë të dhimbjes dhe sakrificës njerëzore. Ai kërkon që Spaçi të mos transformohet në një objekt turistik apo në një dekor estetik, por të ruhet si një simbol i vërtetë i kujtesës historike, i dhimbjes dhe i rezistencës.
