Nga burgu i Durrësit, pas 6 muajsh në paraburgim, Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, ka publikuar një letër të gjatë drejtuar qytetarëve, ku rrëfen për herë të parë nga qelia akuzat ndaj tij, ndërhyrjet në hetim, dhe situatën personale e politike që po kalon. Në një status të gjatë në rrjetet sociale, Veliaj sulmon ashpër SPAK-un, të cilin e akuzon për “persekutim të organizuar politik” dhe “shkelje flagrante të të drejtave të njeriut”.
Veliaj shkruan se pesë agjentë të BKH-së i komunikuan akuzën në burg, ndërkohë që ai kishte autorizuar avokatët të tërhiqnin dosjen në Tiranë. Ai thotë se media u njoftua për vizitën e BKH-së para se ta dinte ai vetë, çka e konsideron si “spektakël për të burgosurin 9216”, duke shtuar:
“Prokurorët specialë sigurohen që çdo gjë të rrjedhë në disa media speciale para se ta dijë viktima.”
Veliaj e cilëson dosjen ndaj tij si të pabazë në ligj, duke shtuar se shtesa e akuzave për “agjitacion e propagandë” në burg shërben vetëm për të mbuluar mungesën e provave konkrete.
“Ata kanë prodhuar asgjë më shumë se një innuendo – thashetheme, letra anonime, shpifje e sajesa që nuk do të qëndrojnë në gjykatë,” shkruan ai.
Kryebashkiaku i Tiranës thekson se nga një hetim 21-vjeçar nuk është gjetur asnjë shkelje në punën e tij si ministër apo kryetar bashkie, duke përmendur veçmas projektet madhore të transformimit të Tiranës: “Asnjë shkelje për Sheshin Skënderbej, Teatrin, Pazarin e Ri, Piramidën, Stadiumin, Bulevardin apo 50 shkollat e reja.”
Ndër të tjera, ai akuzon hetuesit për “voyeurizëm absurd dhe poshtërim personal”, duke përshkruar edhe skena nga kontrolli mjekësor me masa ekstreme sigurie:
“Nga ezofagu deri në rektum, me 30 roje, vetëm që të kaloj edhe vetting-un e brendshëm.”
Veliaj ngre shtatë pyetje publike për SPAK-un, përfshirë rolin e letrës anonime të një personi që “nuk ekziston”, rolin e mediave në rrjedhjen e informacioneve, dhe përse nuk lejohet të takojë avokatët ndërkombëtarë që po përgatisin çështjen në Gjykatën Europiane.
Ai nuk lë pa përmendur edhe vuajtjet personale:
“Të mos shoqërosh dot djalin tënd në klasë të parë është një dhimbje therëse.”
Por shpreh dhe vendosmërinë për të vazhduar luftën politike dhe personale:
“Nuk do i ndahem kauzave ku besoj. Do të vazhdoj të luftoj për Tiranën dhe Shqipërinë, vendin që e dua me gjithë zemër!”
Në fund, Veliaj shprehet se do të jetë “zëri i mijëra familjeve që vuajnë nga tirania penale”, duke krahasuar veten me të burgosur të tjerë që sipas tij mbahen padrejtësisht në paraburgim për muaj të tërë, pa një vendim gjyqësor.
Letra e plotë mbyllet me një thirrje njerëzore:
“Përqafoni familjen e fëmijët, se kurrë nuk i dihet kur ju ndajnë dhunshëm prej tyre, siç më ngjau mua.”
